بهبود مدلهای استاندارد آسایش حرارتی با بکارگیری تحلیل فرکانسی پاسخ حرارتی بدن انسان

هدف اصلی از انجام این تحقیق، ارائه راهکارهایی است که ضمن حفظ سادگی ساختار مدلهای استاندارد آسایش حرارتی، عملکرد این مدلها را در ارزیابی شرایط حرارتی بدن انسان بهبود بخشد. از سوی دیگر، همه مدلهای موجود برای پیش بینی احساس حرارتی افراد، بر مبنای معادلات موازنه انرژی برای بدن استوارند. این در حالی است که برقرار بودن موازنه انرژی برای بدن لزوماً به معنای احساس مطلوب حرارتی نیست و در حقیقت آنچه که احساس حرارتی افراد را تعیین می کند، پاسخ فرکانسی حسگرهای حرارتی پوست به محرکهای محیطی است؛ نه برقرار بودن موازنه انرژی برای بدن. با این توصیف، ساختار مدلهای مبتنی بر موازنه انرژی با فیزیک احساس حرارتی افراد همخوانی مناسبی ندارند. از همین رو است که این مدلها نمی توانند توصیف کننده خوبی برای تأثیر برخی پدیده ها از جمله عوامل ایجاد نارضایتی موضعی بر احساس حرارتی افراد باشند. بر این اساس، در پژوهش حاضر یک رویکرد جدید برای ارزیابی احساس حرارتی و میزان نارضایتی کلی افراد بر مبنای پاسخ فرکانسی حسگرهای پوست پیشنهاد شده است. برای این منظور، یک مدل زیست-گرمایی جدید بر پایه سیگنالهای حرارتی بدن و با در نظر گرفتن تأثیر سازوکارهای تنظیم حرارت توسعه یافته و با استفاده از آن، شاخصی جدید برای ارزیابی احساس حرارتی افراد بر اساس پاسخ حسگرهای پوست ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که شاخص جدید قادر است احساس حرارتی افراد را با دقت مناسبی تحت گستره وسیعی از شرایط فردی و محیطی پیش بینی نماید. از آنجایی که هدف نهایی همه مدلهای آسایش حرارتی، برآورد صحیح درصد رضایت و نارضایتی حرارتی افراد است، در این تحقیق نیز سعی شده تا با استفاده از شاخص احساس حرارتی جدید میزان نارضایتی حرارتی کلی افراد مورد ارزیابی قرار گیرد. با توجه به اینکه میزان نارضایتی حرارتی افراد علاوه بر احساس حرارتی ایشان به عوامل ایجاد نارضایتی موضعی به ویژه کوران وابسته است، لذا باید اثرات متقابل این عوامل بر نارضایتی حرارتی در نظر گرفته شود. بر این اساس، در تحقیق حاضر یک شاخص جامع برای برآورد میزان نارضایتی حرارتی افراد معرفی شده است. شایان ذکر است که شاخص جدید، اولین شاخص جامع برای ارزیابی درصد نارضایتی حرارتی کلی افراد محسوب می شود که ضمن مبتنی بودن بر پاسخ فرکانسی حسگرهای پوست، اثرات متقابل عوامل سراسری و موضعی ایجاد نارضایتی حرارتی را بطور همزمان در نظر می گیرد.